Sabrın Sonu Yalnızlık

Sabrın artık selamet getirmedigi
bir aşk diyarı burası.
Hangi cicegi tutsan,
hangi sözü söylesen sonu felaket.
Sonu hüsran bütün sevdaların.
Ve aşk,
Kafdagındaki gökdelenlerde gizli
birer maça kızı.
Bulabilen kendini as'ıyor boynuna..

Tamda söylenenin aksine.
Hic görmedik biz
kumarda kaybedenin
aşkta kazandgını.
Kaybedilen birer umuttur.
Birer gözyaşıdır artık ayrılık
icinde yarım bir dünyanın boguldugu..
Bilinmeyen hiç bir söz,
hic bir yol kalmamıstır.
Artık o kadar alışılmıştır ki ayrılıga,
hic bir ölümcül tehlike taşımaz
bırakıpta gitmeler.
Gülüşlern sahte oldugu,
yalnız,
yalnız acıların gercek oldugu bir oyunda
yalnızlıgın provası yapılır artık..

Bir umut kalmıştır oysa.
Hala beklenir o giden.
Bir mazi,
tekrar tekrar yaşanır bir ömür.
Ve yavaş yavaş tükenirken
son umut,
hala beklenir o giden.
Oysa
sabrın sonu selamet degildir artık.
Felaket usulca yaklasır,
davetsiz bir misafirdir şimdi yalnızlık...
Sabrın sonu felaket ,
sabrın sonu ; yalnızlık..