Saçların Örgü Dili

bir akşamdı
örgülü saçları
bir hayatın hikayesi
bir yaz sevinci
bir sonbahar
eylül havasındaydı
bir uçurtma
bir estetiğin alevi
bir ömrün çileleri
her şeyi hatırlatan
zamanın dili
sevinç ve çığlıklar
limanıydı .
örgülü saçlar
suya iniyor gibi
binmiş gökkuşağına
gidiyordu
poyrazdı
kah eser yükseklerden
kah karışır geceye
dolunay parlaklığında
gelir
içinden geçilen ateş misali
gün batımında
görülür
örgünün dilimleri
kalp çarpıntıları gibi
sarı sarı atıyordu
belki iç dünyası
hayata karşı ağlıyordu
bir gün
örülmediği gün dü
saçlar,
yorgun bir yolcu.
dağılmış
bir çölden geçiyordu
örgüsüzce,
fakat yine
eski şarkılar güzelliğinde
geri çağrılmayı
örülmeyi
bekliyordu ....


2015/çengelköy
mustafa kaya