Sadakat

Aşk, para, dostluk eskisi gibi değil yalan hep

bunların bir değeri olduğunu düşünüyorsan yanılıyorsun  

siyah bir poşette tenekenin kenarındaki çöplerden farksız  

Saati gelince bir çöp arabasına mahkûm  

Çocukluğunda değil de,  

içindeki çocuğu fark edendir seni seven,

Büyüten eller değildir sadece,  

Gözlerinde güven, sesinde sığınak olandır asıl olan.  

Sevgi, takvimlerde bir gün değil,  

Her bakışta yeniden doğan bir bahardır.  

Ellerini tuttuğunda değil, bırakmadığında anlam bulur.  

Avm önünde görünce için yanmaz en azından 

Kolay gününde değil de ölüme gelendir dostun

Karanlık çöktüğünde ışık gibi belirendir,  

Suskunluğuna kelime, hüznüne nefes olandır.  

Kaybolduğunda yol, yıkıldığında omuzdur dostluk.  

Bulanık bir suda gözlerini açmak gibi

Gerçeklerle yüzleşmek sancılıdır bazen,  

Hayatın kirli yüzüne alışır gözlerin,  

Ama görmeyi öğrendiğinde asıl olanı fark edersin.  

Sokak lambası olmayan bir yolda yürümek gibi

Adımların ürkek, yönün belirsizdir,  

Kendi gölgen bile terk etmiş sanırsın seni,  

Oysa karanlık, ışığın değerini anlatır sana.  

Deprem enkazından kurtulmak gibi

Hayat bazen yıkıp geçer içini,  

Ama küllerinden doğmayı öğrenir insan,  

Ayakta kalmak ve Zümrüdüanka'ya dönüşmek  

Duygularını tercüme edemez bazen insan 

Anlaşılmayı ve alışılmayı bekler sadece,  

Sözlerden taşan anlamı gözlerde arar,  

Bazen bir sessizlik, bin kelimeye bedeldir.  

İstisnalar olsa da kaide aynıdır

Kaidenin olduğu taraf mühim olan 

Doğru bildiğinden şaşmayan kazanır,

Zamana direnen hakikattir kalan.

Ve en önemlisidir sadakat

Değilsin kasap ki olsun sakatat

Ya özünde vardır ya da hiç yoktur,

Eksildikçe ruhun kalır viranat.