Sadâkat

Sadâkat değildir bebe elinde oyuncak
Gören de seni vatanperver Akif sanacak
Okursun kendince üç-beş kifâyetsiz maval
Sonra bekler durursun gelecek diye şevval
Küsuf vakti kolaydır merd-i cihan olması
Korkak kapısındaki itin olmaz tasması
Yıllarca sömürdün nankörce hûn-u milleti
Hak etti mi bunlar reva gördüğün zilleti
Köpekçesine davranmaya devam edersin
Utanmadan ekmek yediğin tasa pislersin
Onursuzluk, şerefsizlik gurur kaynağınmış
Bilmezdik, meğer ki atan başka kıtadanmış
Senin gibi çakallar pek sever bu vatanı
Deden de sevmezdi bu topraklarda yatanı
O ki ecdâdın alnından öptüğü cihangir
Vermez mübrem yurdunu göğsüne saplasan tîr
Havlamanla korkarız mı sandın ey muhannet
Sen gibileri az haklamadık, hele sabret
Karşımızda durmaya yüzün var mıdır hâlâ
Adam ol öyle gel, etmem senle mütâlâa
Bu vakitten sonra doğrulur musun bilinmez
Bin kere tövbesinden dönene güvenilmez
Nedâmet duyup da sakın ağlayıp sızlanma
Bunca yaptıkların yanına kâr kalır sanma
Gün gelir hesabı sorulur elbet bunların
Şüphesiz boylarsın dibini muhrik düzâhın
Son çırpınış faydasız, beyhûde diş bileme
Alacağım kelleni sakın aman dileme