Sadakat(im)

Küçük cümlelerdir kader yollarında örselenen
Ve büyük umutlardır terkedilen..
Hissiz yalnız..
Yalnızlığı bile hissetmeli bazen insan
İliklerine işlemeli korkusu
Zaten gözler kapandığında bir suret hayal edilmiyorsa
Açıldığında neye yarar ki..
Sevmek için yaratılan yürekler sinmişse virane bir köşeye
Anlamını nerede bulacak en samimi besteler..
Masum yalnızca suçsuz
Azami sevgisizlikten idama mahkum edilecek duygularım..
İsyanlar neye yarar ki sen yoksan
Ve olamayacaksan..
Hayal kurmak bile en büyük infaz sayılır..
Ayrılık günlerinin tadınıda tam da ezberlemişken belleğimde
Alışkanlıklardan zaruri cümleler yüklenerek sırtıma
Aşacağım yine bir yürek harabesini..
Güçlüsün diyecek gülen gözlerin çehrenin gölgesinde
Tebessüme zorlanan dudakların titreyecek birazcık
Omuzlamın yükü altında ezilirken yüreğim
Başım eğikliğ(İN)e inat dik olacak
Aşacaktım biliyordum
Ama asil olanıydı unutamamak
Senin gibi olamadı sevmelerim hiçbir zaman
Affet...
Af dileyeceğim canının ne kadar yanacağını sorgulamadan
Ve senin suretin parçalanacak aynalarda
Terazinin bir kefesinde ki pişmanlık ağır basacak
Ve göz yaşların süzülürken bakmak isteyeceksin
Belkide son kez..
Umarsız..
Ama başı dik bir suret arayacaksın
Etrafındakilerden çok başka
İsmim dudaklarına lanet edecek
Söyleyemeyeceksin..
Adı neydi..
Zorlanacaksın birazcıkta..
Sonra hatırlayacaksın..
Yalnızca sadakattim..
Sen göremezken
Ben hala öyleyim...