Sâdece

Gülümsemeni istedim

Yarın yokmuş gibi

Mutlu olmanı diledim

Yavaşça yüzünde uzayan bir çatlak gibi

Usulca toprağa uzanan kökler gibi

Gülümsemeni istedim

Bir yaz akşamı sâhilde uçuşurken eteklerin

Turuncu bir göğün altında uzanır gibi

Gülümsemeni istedim

Dirilmiş babalarına koşan çocukların sevincini

Kafesinden kurtulmuş kuşların neş’esini

Sana getirmek için çalabilirdim

Âşk bencildir sevgilim

Senin için en kötü insan olabilirdim

Rûhunu şeytana satmak inan hiçbir şey

Şeytanı bile kıskandırabilirdim

Ağır ağır ağaran bir sabahın lâcivertinde

Dünyada başka kimse kalmamış gibi

Bir sonsuz sessizliğin içinde

Gülümsemeni istedim

Sâdece gülümsemeni istedim…