Sadece Düşünmekle Yetindim Seni

Yazarken çekiniyorum seni satırlara
Yazsam dolduramazlar diye korkuyorum içten içe
Doldursalar da bu sefer kıskanırım seni
Yazdığım sözcüklerden, kelimelerden...
Ama her defasında bir boşluk oluyor sanki
Sanki tutulamayan iki el gibi
Hiç bir zaman tutulamayacak iki el...
İstesen de olmayacak bir durum
Nedir bilemedim anlatamadım kendime
Sadece düşünmekle yetindim
Baktım sonra denize doya doya
Ama o da alamadı senin yerini
Gelir geçer derler ya çoğu zaman
Başkasında seni göremedim, istemedim
Görmek de istemezdim aslında
Farkın kalmazdı başkasından
Kim bilir?? Belki de bir başkasıdır o sen
Olamayacak, yerine geri gelemeyecek bir başkası
Ayın, güneş kadar parlayamaması gibi
Güzel görünemez derdim kendime bu parlaklık için
Meğerse insanın başını döndüren bir şeymiş
Öyle bir şeymiş ki sürekli istenilecek türden
Hayat işte!! Anlıyorsun bir süre sonra
Geçemiyorsun önüne ilk adımı attığın anda
Kumların elinin arasından yavaş yavaş kayması gibi
Önüne geçilemeyen, hep istediğin o şey
Engellenemeyen, devam eden bir hayat
Başka yerlerde yaşanıyor olunsa bile
Ona karşı bağlılık hissine kapıldığın bir duygu
Kalbime anlatamadığım trajik bir durum...
İçinde senin olduğu durdurmayı beceremediğim bir his
İşte o his, senin haykırmayı çok istediğin histir!!
Bir gün gerçekleşirse diyeceğin kelimelerdir...