Sadece Özledim

Düşler, soğuk gecelerin esiri olurken ben üşüyorum yokluğunda...
Bu şehir çekilmez sensiz akşamlarda...
Başımı sokacak bir evim var o bile yabancı kalıyor yalnızlığımda...

Seni aklımdan çıkarabilmek için kaç kaldırım taşını arşınlamalıyım bilmiyorum.
Tanımadığım sokakları ezberleyip, onlarla tanışmak bile seni unutmaktan daha kolay...
Bir sokak lambasının altına geçip hayallerime ışık tutmaya çalışmam çaresizliğimden...
Ben böyle sessizliği sana yaklaştırmazdım ama, çekip gitmem mecburiyetten...

Tek tek kapanıyor ışıkları dükkanların.
Hayallerimin üstüne çekilen kepenkler var...
Yalnızlığı katlanabilir kılan tek yer, bir parkın oturma bankları...
Oturup kar yağışını seyretmek hafifletse de acımı,
Buz soğuğu yakıyor ısıtmaya çalıştığım avuçlarımı...
Bir sigara yakmak bile zorlaşırken, cayır cayır yakıyor yüreğimi bu ayrılık şarkısı...
Kaç şarkıyla avutmalıydım sesinin çınlattığı kulaklarımı...
Nasıl toplamalıyım yüzüme vuran her kar tanesinde dağılan umutlarımı..

Yalnızlığıma kader arkadaşı aramam boşuna...
Bana benzeyen bir ben daha yok yanımda...
Kırılıp dökülen hüzünlerimin yansımasını izlerken soğuk havanın dumanında...
Bir sen yoksun yanı başımda.

Çaresizliğimin esiri olmuşken duygularım.
Buz tutan kalbimle derin boşluklardayım...
Sana, seni sevdiğimi anlatabilmek için hangi kelimeleri seçmeliyim bilmiyorum.
Herşeyi bir kenara bırakıp belkide yok olmalıyım...

Söyleyecek o kadar söz varken, susup
İçten içe seni özlüyorum...