Saf Balçığın Vatanı Nere

Ah kırık ve yorgun kalbim
Kaç yıldız daha batacak akşamında
Gün keserken dağlar, kızıl ışıklar içinde
Geceye sarılır gündüz.
Derin bir boşluk örter mezarını,
Ve anla ki bir gün daha
Derin kara boşlukta yatmaktadır.

Bir sürü sebepler sayarlar
Hepsinin ayrı ayrı yaşanılası vardır.
Gün gelir;
Doğrular eğri, eğriler doğru bilinir,
Kalan tüm iyiler görünmezdir.
Bir sen bilirsin neyi sakladığını;
İyiler kalır ta derinde.
Çıkar örtme üstlerini
Bir sen bilirsin yerini
İyilik senin
Tam içinde.

Muğlak bir ifadeyle anarlar,
Üzerine kutsal bir şerbet verip
Kırk gün kırk kere pişer
Harlı ateşte.
Sanırsın ki bu gerçek.
Mermerden gibi sağlam,
Dokunsan dağılır,
Elinde kalan yoktan kırıntılardır.

Çok yönlü hayatın katmanları,
Tek değil.
Kazdıkça altan bir başkası çıkar,
İnsan dediğin kaç gerçeği bilir
Kaç yalana inanır
Belli değil.

Tüm gerekleri toplamak
Soyut bir kavrama sarmak;
Altta yatan sebepler
Kaç tanedir,
inan, bildiğin gibi değil.

Kaç sen, kaç ben var
Türlü türlü insanlar.
Doğruyu bulmak için
Dön bak kendi içine
Kaç sarmal görürsün
Hiçbiri değmez birbirine.

Özde aynı, farklı olan yaşantı.
Kimi balığı çiğ çiğ yer,
Kimi balık tatlısı sever.
İşte bu yüzden sevmem insanı yozlaştıran şeyleri
Kaç millet varsa hepsi birbirinden güzel,
Hepsi ayrı bir insanlık hazinesi.

(Ocak 2010)