Saf Çocuk

Nasıl unuturum küçüklüğümü?
Bir çocuk ne isterse ondan, belki üç beş kuruş,
Belki de kısa pantolon, elbette yeter
Bir Lunapark bileti için neler vermezdim bir zamanlar,

Şimdi ise, neler oluyor bana, kimbilir?
Bir sevda alıp gidiyor aklımı başımdan,
İşlediğim kabahâtleri ancak çocuklar biliyor,
Benim yaptığım; akıl işi değil.

Yakarışlar diz boyu artık,
Çocuklar ağlamaya başlamış,
Dilek denizi kabarmaya meyilli,
Sevda çağlayandır ak köpüklü,
Yüreğime tuz basmak; deli işi değil.

Yani, bir zamanlar çocuğu oynadım,
Unuttum şimdi yaşım kırkını
Sevgi yok, akıl bâdem,
Sanki, sevdaya bir ömür veren adam; bu değil.

Neler oluyor bu çocuğa da,
Saf yüreğine çomak sokuyor?

14.06.1999-2008-2009
------------------------------------------
arka plan:

Kalsa idik bir çocuk saflığında, sevmenin hafif biçimi ile yetinseydik.
Onların yerinde olmayı istetecek kadar, ağır bir yük altında mıyız azizim?
Ancak bunun da bir yüceliği var ki; onu da çocuk kalbi ile algılamak mümkün olmasa gerek...
Çocuk gözü ile sevdayı, yetişkin birinin ise nasıl çocuklaştığını bu şiir denemesi ile yakalamaya çalışalım dostlarım.

Saygılarımla...