Şafak 113

Ansızın uyanırsın uykundan
Saat gece 3 ü çoktan geçmiştir
Bir günün daha bittiğini varsayarsın
Şafak artık 113 dersin

Tebessüm edersin
Tam o sırada bir ses gelir kulağına
Yan badinin radyosu açık kalmış
Ve Sezen çalar derinden

Doymadım doyamadım sevmelere der
Yakarsın küçük ışıldağını
Başlarsın satırlara doyamadıklarını yazmaya
Koğuş kalk denmeye 2 saat kaldığına aldırmadan

Islanır saman kağıdın gözünden akan damlalarla
Hiç bir olumsuzluğa aldırmadan
Devam edersin doyamadıklarına
Ve biter gece...

Ve karagız sanadır bu sesleniş!

Eğer kalabalığın içinde yalnız kalıyorsam
Bilki seni çok özlüyorum
Ve eğer yattığım yere koğuş deniyorsa
Bil ki askerim...

27.04.2008 - 03:12