Şafak Zamanlarına

Bir sarhoş zaman başımda dönen, bulutsu
Dilimde illegal isyan
Kime...

Vursam başımı
Kurt döşeklerine
Ölüm gibi uyusam

Kirpiğimde serseri bir rüzgâr
Kapanmıyor.


Yüreğimde kahpe kavgalar
Kimle...



Kendimi dövüyorum aynalara bakıp
Kaşım yarık, şakağım çökük
Kan yok

Neyin yorgunuyum ki
Dizlerim kırık

Emekliyorum
Dirseklerimde bir yığın yara

Canım acıyor
Hançer sancısı gibi
İz yok.


Bir sarhoş zaman başımda dönen, bulutsu
Dilimde illegal isyan

Kendimi dövüyorum aynalara bakıp
Aynada gölgem bile yok

Nerdeyim
Kimin kavgasıyım
Kan revanım yerlerde darmadağan

Tut bre sevgili
Kaldır kaldırımlardan

Çekiştir yüreğimi
Şafak zamanlarına...

21 Mart 2012 941 şiiri var.
Beğenenler (4)
Yorumlar (3)
  • 13 yıl önce

    Teşekkürler Bulut Kara anlatmışsınız şiiri tam gözümde eksiksiz,tastamam.

  • 13 yıl önce

    Tekrar "kurt döşeği"ne dönelim... Şairin kendini FEDA edişi bu... Tek bir nedeni olmayan tüm hayatını kapsayan yaşamının çeşitli evrelerinde isteği ile gerçeğin çatıştığı ve bu çatışmalarda fikri ideolojilerin ters düşmesine rağmen kabullene bilme içgüdüsünü ve duygudaş bakışlarını çevirdiğinde, amacını araç edindiğini, fakat ulaşılacak olan doğrunun engebeli arazisinde kayboluşunu gördüğüne inandı. "kurt döşeği"ni hazırlaması kendi seçimi değildi, hazırlanmış olanın içine itilmesine sebepti. Finalde sevgiliye seslenişi bundan olsa gerek. Bu sevgili sıradan insan da olmaya bilir bir sistemi de sevgili yapabilir insan. Kavramların temasını oluştururken ilgiden kişiye, kişiden ilgiliye giden yolda sevginin çok yönlü bir otoban gibi çalışıyor olması içimize bahşedilen duyguların sonsuzluğundan olsa gerek. Eylemler burada devreye giriyor, soyutluk derinliğinde şairin aktif olan hüneri. Şiiri güzel ve anlamlı kılan bu değil mi? Teşekkürler "kurt döşeği" için şair...

  • 13 yıl önce

    Şiirin ilk dizesinde gizemin örtüsünü aralamaya çalıştım... â??Bir sarhoş zaman başımda dönen, bulutsu Dilimde illegal isyan Kime...â? Şair neden ve kime karşı fütursuz isyanı başlatmış ya da başlatıyordu. İpucunu bir şekilde yakalamam gerek diye düşündüm ve daldım dizeleri ören kelimelerin derinlerine... â??kurt döşeğiâ? ilk ipucu veren bir betimleme olsa gerek diyerek çözmeye çalıştım. Döşek kendi anlamı içinde sıradanlığı anlattı çünkü bildiğimiz yatak ama kurt neyi ifade ediyordu? Bir hayvanımı yoksa kurnaz, aldanmaz işini bilen birini mi yoksa bir sistemimi işaret ediyordu. Bu iki sıradan iki kelimeyi çözdüğümde şiir kendi kendini anlatmaya başlayacağına inanıyordum. Kısaca kurt bu şiirin ana karakteri olarak canlandı gözümde ve bana bu şiiri anlatmaya başladı. Şair neden kendini soyutlamaya çalışıyor. Karşısına çıkan engel ne olabilir ki onu bu isyana ve halsizliğe sürükledi ki; ölüm gibi uyumak istiyor. İmge ve betimlerin arkasına saklanmış olan şiirleri kendimce anlamaya çalışmak, şiir üzerinden şaire ulaşmak bana büyük keyif veriyor.

    (1)