Şafaksiz Geceler

Anlatamam derdimi sensiz geçen geceye
Bildiğim tüm lisanlar kifayetsiz kalıyor
Dev gibi umutlarım dönüştü bak cüceye
Muallâk da yaşamak ruha elem salıyor

İçerimde ki közler zannetme ki soğuyor
Kaburgamın altında yüreğimi boğuyor
Şebnemleri görmeden ne şafaklar doğuyor
Kirpiklerim birer ok gözlerim yaş doluyor

Müezzin her şafakta okuyorken ezanı
Yaradana el açtım versin dedim cezanı
Vuslat bildim ben artık bu sevdada Fizanı
Doğan her yeni günde umutlarım soluyor