Sağ Omzumdan Bak G/özüme

'merhaba komşum...'
böyleydi değil mi
hatırladığım ilk cümle



aşk umman olurken
katresi taştı yüreğimden
dökülen son sızının
terk edişi vardı geride
tarumar bedenimin teninden


ardı açıktı dağların
göğün cennet tarafı yeşil
akşam sükuneti siyaha kalırken
ve zühre gülerken anladım ki
o sen olmalıydın


bulutları kucaklarken rastlamıştım adına
koynum sırılsıklam yalnızlık
üşüyordum
bir ileri kaç geri döngüsünde
devdi üstüme düşen korkulu gecelik


kırık masalarda
kurşun kalem kokusuyla başladım şiire
ki o zaman
göğe mızrak atan odin kadar
kratos kadardım dizelerimde
sen düştün yer/yüzüme
anladım
bir kucak papatyanın
neden kokmadığını sözlerimde


küçükmüş ellerim
gururdan arta kalanlarımı
avuçlarken anladım


tövbeler tövbesi artık başkasına
seninle başladım
sağ omzumdan yazılmaya
ve huzura vardığımda
haykırırken bulacaksın beni
yaradan aşkına


sağ omzumdan bak g/özüme
içinde kaç sen bulacaksın tövbekar
her akşam beklediğim yolsun iş dönüşü
sade ve sadece adı mesafe denen
ince bir tülün ardında


artık korkmuyorum karanlıktan
sana yazdığım şiirleri okurken
içim ısınıyor ayaz sokaklarda
fırından çıkan ilk ekmeğin
kokusundan çekiyorum seni içime
buram buram
ve her akşam ayetel kürsiden sonra
her sıkıntıda sekineden sonra
adını anıp öyle yatıyorum
hayırla doğacak istihareye


sağ omzumdan bak g/özüme
görebildiğin her şey adına
yaz içimdeki anlatamadıklarımı
onları da yarın
sağ elimden ver
girerken cennetine



Nar-ı Beyza
altımartikibinonüç