Sağanak Gün Ortasından Sesleniyorum

Şiiriniz, sağanağın içinde kaybolmuş ama yine de yaşamın ritmine kulak veren bir ruhun seslenişi gibi. Bilhassa ‘bakar geçerdi nazarı nazar eden tüm gerçeğe’ dizeleri, hayatın içindeki fark ediliş ve göz ardı edilişin iç içe geçtiği anları düşündürdü. Deniz, gurbet, asker türküleri gibi imgeler de derinlik katmış. Okurken hem hüzün hem de sıcak bir tanıdıklık hissettim. Ruhunuza sağlık

Üstat emeğine yüreğine sağlık

kutlarım

Sevgiyle kal.

Özlem dediğin şey, kimsesiz bir odada dönen plak, devrimini unutan müezzin sesidir bazen. Eskidikçe küfürleşen gökyüzü, sakallı entarili mahbupseverlerin gölgesinde ağlayan çocuklar gibi. Özlem, terk edilmemiş sevdaların infazıdır. Yokluğun tek gerçeklik, kan dursa da yara unutmaz kendini.

Ne su kalır ne deniz, boğulacak yer bile bırakmaz tanrı bazen. İşte o zaman, tabut aralığından sarkan bir dize olmayı seçersin. O vakit şiir, sadece postadır ölüme. Bir romanın ilk cümlesi. Çünkü şairler, ölümü en iyi yazan katillerden başka bir şey değildir.

Tebrikler 🙏