Sağım Sağ / Solum Yara

Sevdanın kavgasındayız
gönül pusuda beklerken
ben aşk derim yanarken ruhum
bir türkü gelir aklıma gözlerime Deniz çöker
mavi olur avucum uzanır sana doğru
ben aşk derim
toprak kokusuna , bölüşülen ekmeğe

acıyorsa yüreğim
vicdanımla savaşıyorsam geceleri
mayısta uçuyorsam semaya
haziranda yedi kat arza iniyorsam
eylülde kanım varlığını hissettiriyorsa
ben insanım hala...

adım yok memleketim, evim, eşim yok
yürürken düşmeyi öğenmişim daha üçümde
korkup başımı göğe çevirmişim
düşümde...

şimdi beyaz sayfalar biriktirdim
martı kanatlarından atmak için
kan kokan toprağıma
elim değer mavi bulaşır beyaza
sözüm öz sesim gür olsun
özgür olsun adım
özgürlük koksun toprağım

buğulu sabahlara uyandık
aydınlık yüzümüz karardı
kapısı demir odalarda
bir efkar türküsü ki
rakı masasından kalma...

anlaşılmaz değiliz kulaklara
özgür söylemlerle geldik baharlara

Yusufcuk konmuş pencereme
ağıt mı bu ?
göğüm dört köşe çizgili
modaya da uyduk yaşamda...

sol yanım yardan kalma
sağım sağ
solum yara...