Sağım Solum Sessiz

Mazinin derinlere sakladığı,
Yitik bir anıyım sadece.
Sağım solum sessiz.
Unutulmuş bir eşya gibi,
Eski ve tozlu.
Yağmur suyu gibi,
Çamurlu ve hüzünlüyüm.
Ne dün ne de bugün,
Olamadım mutlu,
Olamadım bahtiyar.

Bir kuş misali,
Uçmak isterdim, denizlere doğru.
Maziyi unutup gitmek isterdim,
Ardıma bile bakmadan,
Unutulduğum şehre yaklaşmadan.
Gitmek isterdim soluksuzca,
Her şeyin gözyaşı ile sulandığı topraklara.
Bir elimde şemsiye,
Ötekinde çaresizliğim,
Oturmak isterdim bir ağacın gölgesinde.

Kanadı kırık bir kuş misali,
Feryadım çınlasın isterdim, hırçın dalgalarda.
Vursun isterdim kıyılara, dağlara,
Her dalga da bir feryat, bir gözyaşı,
Kopuversin ruhumun derinliğindeki matemden.
Çalınsın hüzün çanları.
Ötsün çaresizlik kuşları kulaklarıma.
Hazırım, bekliyorum,
Kopsun artık ölümün soğuk fırtınası bedenime.