Sağım Solum Yokum

Önüm arkam Babam...

Sağım solum Yokum...

Uyandığımda gözlerim kapalıydı Gözlerim kar kaplıydı Dondum

Ne yazsam bu vakit Kana bulanır kağıt Kendini kendiyle yakan kordum

ay karanlıktı o gece avuçlarım buram buram dua koktu o gece ölürcesine doğdum

Bir daha ne zaman aralanır Suratıma kapanan şu hayat kapısı Kovuldum

arsız bir çocuktum rüyalarına kadar umuda batmış soldum

hiç bir biçim bu biçimde değildi içimde kavruldum

o son bakışın vakti gelmiş bir ayrılığın, sessiz ve sitemsiz çarpan yüreğiydi duydum

ecele yetişemedim benden önce buldu seni koştum koştum yoruldum

can sen canımdan çıkmadan ben candan çıktım vuruldum

kelam etme dedi kalem zira kader sessiz yürür gözlerde sustum

eşim dostum sorun

sesim soluğum bulun

başım sonum yokum

An be an her gidişat dizelenmiş şiirde. Bir yokluk hangi varlığın sonundan doğuyor başarılı bir şekilde anlatılmış. Yüreğinize sağlık Şairem...

emeğinize sağlık tebrikler

👍tebrikler sevgili elif sağım solum şiir oldu sevgiler...👍

tebrikler👍👍👍

"hiç bir biçim bu biçimde değildi içimde kavruldum" hiç bir biçimde sözde yetişmez içinde biçimlenen acını dindirmeye değilmi şaire.. "Bir daha ne zaman aralanır Suratıma kapanan şu hayat kapısı" diyebilirimki şaire kapısız bir hayattasın.. mateminle yaşa ama matemini yaşatma her daim.. üzme ruhu sende kalanı.. şiir üzgüsünü bize verdiğine göre şiir demektir.. şiire tebrik sana sabır gönderiyorum.. nur içinde yatsın..