Sağım Yakıyor , Solum Kan Ağlıyor!

bir koca şiir yazmak istiyorum,
içinde benzetmeler olmasın,
hüzün olmasın..
aşk olmasın...
yaşamak ağrısı sarmasın okuyanın yüreğini..
güzellikler yazayım diyorum,
acıdan geçmeyen yolları,
ağlatmayan yaşanmışlıkları yazayım....

olmuyor...

öyle bir dünya ki,
acıya ugramamış topraklar bulup da ,
dizeler gönderemiyorum onca uzaktan...
kan ağlıyorken hayat...
güldüremiyorum kalemimi...
zehir saçıyor dizelerim...

bilemiyorum, kaç iklimi daha kanla yaşayacak ,
zamanlarımız, mekanlarımıza inat...
tekil kişiliklerin ,
üçüncü çogul kişilerin kişiliksizlerine dayandıgı şu zamanda..
bilmiyorum,
kaç ananın daha bağrına köz gibi oturacak,
evladının acısı...

bir şiir dökülsün istiyorum,
kalemimden...
yapamıyorum...
dizelerime kan damlıyor...
yaşamın acımasız noktasındayız sanki,
sağım vuruyor,
solum kan ağlıyor...
sağım yakıyor,
solum kor ateşlerde harap oluyor...
şairliğimden utanıyorum,
ve aydınlıgımızdan,
geçmişten geleceğe...

bir fırtına kopartayım istiyorum,
soluksuz bir şiir yazayım,
alemi figan olsun...
anlatamıyorum...

sağımdan öldürücü darbeler,
solum kan ağlıyor...
şimdi hiçkimsecikler duymuyor..
duyamıyorlar...
anlamıyorlar,
hiçkimse yazamıyor...

acıtmayacak birkaç kelime arıyorum,
bulamıyorum...
allara boyanıyor dizelerim,
susturuluyorum...
korkmuyorum ama...
sağım yaşarken,
solum eziliyor...
susuyorum...

ben de şimdi,
ateşlere gidiyorum...
şairliğimden utanıyorum,
yanmaya gidiyorum....
yanmaya...
....
....