Sahi Sen Beni Yüz Gram Bir Ete mi Satmıştın

Tıp,tıp,tıp....!
Tuvaletteki tasın içine damlayan bu ses,
beni çıldırtacak seviyede olsa da alışkanlıklarıma alışığım bu günlerde...
Bak;
Hem,
bana haksızlık etme, yeter artık !
işte bak !..
Bir okka etmez dediğin yüreğim ile beraber,
sen gittin, gideli seslerden sensizlik korosu kurdum, kendi kendimce,
lamı cimi yok, Fizanda da olsa yine tanırım bu sesi,
yattığım yerden alıştım artık,
bu sarı çeşme..
Üç yıl önce değişmişti, elektrikçi Rıza..!
bu çeşmenin sanırım yine zamazingosu bozuk..
Sakın şimdi de bana zamazingo nedir diye de sorma...
Yattığım yerde beni de yorma.!
...../
Peki;
İçeriden gelen şu ses !
gacır gucur, sence ne ola ?
bence;
Pencere, pervaza vuruyor,rüzgarla vals ediyor..
bak;
Sen yine bilemedin.!
...../
Haydi şu sesi bil..!
İçeriden,
pancar motoru gibi gibi çalışan şu ses !
Bilemedin mi ?
Bilemedin değilmi ?
buda yirmi dört yıllık emektar buzdolabı..
...../
Giderken bir okka etmez dediğin yüreğim ile beraber,
yıllardır...
Seni,
aşkımızı,
maziye gömdüğün Remzi dayının yerini,
elmalı şekeri,
uçan balonu,
bir zarfa koyup elime tutuşturduğun,
ucu yanık, nağmeleri..
Topladım....
Kalbime gömdüm, tamirci bekliyorum...

Şimdi;
Yattığım yerden,
haydi şimdi, bana son bir iyilik ette,
tık, tık, edip,
arada sırada, tekleyen, bir türlü tamir olmayan bu sesin nereden geldiğini bil bakalım..
..../
Bilemedin değil mi?
Ben söyliyeyim o zaman..!
O ses bir zamanlar bir okka etmez deyip,
tarihe gömdüğün tamiri imkansız,
yokluğuna yıllardır naçar kalan,
yüz gram bir et parçası....
Et demişken..!
İnanması güç ama;
Sahi sen beni yüz gram bir ete mi satmıştın....!
Haaaa, unutmadan.!
Haberini aldım, dün gece,
uğruna sattığın,
yüz gram et bozuk çıkmış,
kasap, sana minnet etmektense demiş,
sonra elektrikler kesilmiş,
tamirci bekliyorlarmış...
Haberin olsun....!



Çobandan sevgilerle......
satılanlara ithaf olunur...