Sahibi Yok Karanlığın

Sahibi yok karanlığın
Ya zorla zindanda
Ya ayyaş bir akşamda
Zoraki sevişmelerle
Aramızdaki yabancı.

Sahibi yok karanlığın
Aydınlıktan korkar adımlarla
Peşime takılır yalnızlıklarımda
Gözyaşıma karışmış katıksız havadır
Lakin yüzsüz ve arsız.

Sahibi yok karanlığın
Kendi halinde kendine barınamayan
Gölge etmeden ihsanıyla keder
Yalnız şairler anlar bu dilden
Başka dile çevrilmeden.

Sahibi yok karanlığın
Kimsesi de yok
Sefalet içinde bu yaşanmışlığın
Ne güvercini vardır
Ne gökyüzü.