Sahibini Kutsayan Şiirler - 2

Tozkoparan fırtınadan arta kalan
Alnında keder birikmiş
Ateşten geçmiş sözlerim var
Kar tanesine yürürken vuslatlar
Avuçlarımda büyür her yuvarlandığında gözlerin

Taş heykellerin gövdesindeki gölgeler
Güneş doğunca solmuş kızıllık olur
İner yamaçlarımdan
Mezopotamya'dan Nil'e uzanır
Akınca, altınlar fışkıran nehirler

Şehir kuran karıncalar toplandı evimde
Kendi ağımı yaptım örümcek adımlarıyla
Mermerden beyaz sevgiler ısmarladım
Tac Mahal'in yüreğine
Muson rüzgârlarında ıslanırken saçlarım

İkindiye düşerken sabahın mahmurluğu
Kurudu Dicle'nin suyu
Limon bahçesinde çaresiz çırpınışlarla
Dikenli tellere takıldı ellerim
Yürüdüm namlusunda yokluğunun

Köprülerden geçtim karabasanlar çökünce
Büyürken yalnızlık kedilerin gözlerinde
Kavgaya tutuşur sevdamın gülüşü
Hassas yüreğine kaygılar inince
Yokluğa karışır nedensiz inlemeler

Tam kitabı ortalamışken
Derkenarın başa döndüğünü gördüm
Dibace olsun istedim diz çöküp söylediklerim
Ezberlemiştim, attım İbn-i Sina gibi yazılanları
Bin kere aynı yere dönsem de


23 Mayıs 2011
Gaziantep