Sahipsiz cümleler

Bu satırları yüreğimin tarlasından topladım,
Biriken acılarımı yaktım gönül ocağında!
Hatırlıyorum geçmişi, dostlukları ve daha fazlasını,
Bana ait olmayan cümleler karıştı aralara,
Anlıyorum, geçmişte bıraktıklarımla konuşunca,
Uçabilmek mümkün olsaydı
Veya kuşlar gibi kanatlana bilseydim
Yuva bildiğim her yeri terk ederdim!

Bu yüzden benim değil bu yazılanlar,
Hiçbir zaman da bana ait olmayacaklar!
Kalbimin karanlık yüzünü aydınlata bilseydim
bir ışık olsaydı yaşadıklarım, yol gösterseydi,
Açabilseydik acıların düğmelerini
Rahat bir nefes alabilseydim!
Ey hayatın fermuarı bari sen sıkma!
Diyebilseydim…

Yine mi gözyaşlarım damlayacak,
Tekrardan mı başa saracağım filmi?
Değişsin istiyorum artık, hayatımın senaryosu, sahnesi!

Bana ait değil bu satırlar, sevmiyorum!
İçimde alevlenirken isyanlarım
Tavana bakan gözlerimi kısıyor
Başımı avucuma yaslıyorum,
Hey duyan yok mu sesimi benim?
Orada var mı kimseler?
Bu kadar zorluğu nasıl taşıyacağım?
Ve hüzün dolu satırları ne diye sahipleneceğim!

Keyifli cümleler kurardım eski zamanlarımda,
Sömürmezdi duygularımı geceler
Başımı çiviler miydim, ellerimin arasına?
Göğsüme saplanır mıydı yazdığım harfler!
Boyun eğer miydim, tehditkar anılarıma?
Kıvranır mıydım, sandalyede geceden sabahlara?
Ah dostum…
Aşkın her tonunda çiçeklerini toplardım
Çiçekleri aşkın tercümanı sayardım
Şimdilerde aşklarım ve acılarım koca bir isyan
Hasret ateş ben duman!
Acım sessizliğimdir,
Her yanım hasret, onu görüyorum ne yana baksam!
Zamanla unutulur bazı anlar
Herkesin ateşi bir başkadır
Tümünün de en büyük isyanı aşktadır!

Kelimeler gelir geçer damarlarımdan
Öyle sıradan değil, hepsi asi ve isyankar!
Bazılarına güneş doğar, bazılarına karanlık yağar
Bakma sahiplenemediğimize, öpüyorum satırlarımdan,
Tutup sırtından kaldırıyorum ayağa,
Unutulmuş olmasınlar istiyorum
Terk edilmiş gibi kalmasınlar
Kahramanca burada bulunsunlar
Cesur bir savaşçı gibi kol kanat geriyorum…