Sahipsiz Ütopyam

Bu sensin..
Öyle mi...

Soğuk bir günde ellerini bıraktığın...
Gözlerine bakmaktan korktuğun..
Sonu olmayacak "SEVMEMELİYİM" diyerek..
Kendi yazdığın oyunun senaristi...

Bu sen misin...

Bu koku..
Bu ten..
Bu ayrık bakışların..
Sineye vuran sözlerinden geriye kalan..
İki asi bakış..
Zamansız masalların..
Bin bir acı ile kırbaçladığı..
Papatya ölüleri..

Kelebeğe gıpta ediyorum..
Senden cesur diye..
Ömrünü biliyor sonuçta..
Bir günde olsa seviyor yaşamayı..
Papatya uğruna..

Ya Sen ..
Ya Sen...

Konuşmanı isterdim oysa..
Sessizce gidişine bir mana yüklemeni
Bahaneler ile ayrılıkları süsleyip..
Gözlerimde..
Kapılarımızı kırmanı beklerdim..
Kıyılarımıza yanaşıp..
Kalbimizin güvertelerine vurmanı
İsterdim...
Gidişine - gelişin gibi..
Şeref vermeni isterdim..
Gitmek -Gitmektir oysa..
Ah biraz da şerefli olsa...

Bu sensin..
Biliyorum..
Ve..
Sen gittikten sonra..

Kendime itiraf etmekte zorlandığım..
Hayatım boyunca kaçmakta olduğum "Aşk"
Belki de ilk defa beni yakalamıştı..
Cehennemde bir gece gibiydi..
Kızıllıkların içinde duran senin beyaz suretin..
Ellerinin narin kıvrımları..
Ve
Sen ...

Kahve falında gördüğüm kız..
Tabiatın yazı-kışa..
Kışı - yaza çevirdiği düzen aynasında..
Yansıyan mevsimlik aşkların gölgesinde..
Duran hayatımın anlamlı yanı..
Seni sensizlikte bulan gölgeler oyunu..
Belkide aşk bir şizofreni..
Karakter döngüleri içinde..
Buzuldan bir gözyaşı..
Bir güvercinin tüyünden..
Kanla yazılmış gönül mektubu..
Bir ölümün soğuk melek dansı...

Sen ..
Ellerini tutmak istediğim..
Sahipsiz ütopyam..