Şahmeran

Kal diyebilmekti oysa
ruhumun dehlizlerinde çınlayan
firak-a sürsen de gözlerini
sanma şehrimden gidersin yar...




Şahmeran ıssızlığı oldu zihnim
ince ince yağar öksüzlüğüne
vurdukça sessizliğin yankısı şakaklarıma
bilsen kaç günü / geceye berdel eylerim




Büyüdükçe yoksunluğum
göz bebeklerimde
yalnızlık çalar sürgülenen kapılarımı
gölgenin yansıdığı bulvarlarımda
örtüp geceyi kirpiklerime
ben yine kalabalığına sığınırım




Yastığımı sıyırıp geçen düş gibi
düşlerim gibi düşersin diye
hep gözlerimi sensizliğime susar
sensizliğin susamışlığıyla yanarım yar...