Şahnaz

hıçkırıklı şarkıları ve ateşböcekleri vardı onun
ne vakit sokak lambaları sönse
sesi çığlık çığlığa susar ve sadece gözleriyle anlatırdı !



..konuştuğunda



hep bir bulut gelir gözlerine karışır
gözlerimden
sevinçlerime
inceden inceye yağmur damlatırdı



..ki hüznün lehçesi göğsünde ve hep gizliydi



bütün bir gece bekledi



şunun için;



hiç kimsesiz kalmak için sensiz kalmak yetiyormuş


şahnaz


gitme..



gidersen


çıplak ayaklarıyla hiçbir çocuk
koşmayacak bu şehirde
örneğin yağmur düşmeyecek çiçeklere
güneş desen o da öyle



ve senin olmadığın yerlerde
hep bir mağlubiyet ilencidir ve dilencidir yaşamak
yaşamak ne ki gülüm
sensiz garba düşmektir sokak sokak



kuşatıyor yolları üşüten bir acı
solgun bir akşamın usulca kanattığı
bir şiir sesiyim belki
belki de bu şiirin en biçimsiz yeri


gideceğini suskunluğundan belli eden hali



.....