Sahne

Etrafıma bakıyorum
Eğer yüreklere girebilirsem
Görüyorum ki
Çok az mutlu olan
Çok acı çeken var....

Denk mi düşmez insan insana
Yoksa doyumsuz mudur insan soyu
Çoğunda kin, nefret, kıskançlık
Yalan değil
Doludizgin huzursuzluk
Diz boyu....

Çoğu kez bir tiyatro sahnesi sanki
Kuliste bırakılmış gerçek yüzler
Sırrı kalkmış aynalar gibi
Dört duvar arasında çıkıyor maskeler....

Nasıl?
Çıkmalı bu kör kuyulardan
Nereye?
Mutluluk tohumları atmalı....