Sahte/kar

/Aşk, bahanesi çok
Oynaştır,
Akranı nefrete;
Bir kez kitlendi mi hedefe,
İkisi de sekmez
Gömülür arına kadar,
Eş-dost, hatır-gönül
Tanımadan
Ezelden ebedine .../

Tanrıların yazboz tahtası,
Alın yazıyorum
Silip eski/izini;
Demi kan, kara çay,
Ziftin bereketi cigaraya
Çift sarım kaçak tütün
Sara sarmalaya...

Alnı kara kente yağıyor kar;
Kar sahte/kar,
Gece karasını beyaza boğar.
Siyaha ve geceye
Keder sağar...
Ağar ömrüm, yavaş yavaş ağar ;
Uçuşur... doluşur.. çoğalır...
Umut...düş... bekleyiş...
Kırık...yitik... boş...
Ahlaş, ağlaş, aklaş kara geceye...
Kar tek,
Ömür milyar heceye sığar.

Sığınamam soğuk,
Isınamam ayaz,
Ağlayamam buz ...
Yalan!
Masum değil beyaz.
Aklaşır leylim
Karadan karaya
Şiirinden sürülür bir şair!!!

Hangi hüzün kıran rüzgar
Seni yüzüme çarpar,
Hangi umut bitiren kış
Seni saçıma yuvalar?

Adımlar , adımlar, adımlar...
Hepsi an,
Ardım sıra
Bir bir yığılır.
Basarken beyaz yüzüne gecenin
G/izleri korkak ürkek
Her biri kara,
Bir birinden farksız,
Yarın sızmaz ,
Her biri çıkmaz
Sokaklar, sokaklar, sokaklar...

Oysa umutlar ekmiştir çocuklara
Bahar diye kış ardı
Analar, babalar.
Karanlık gece ve kar
İnsan denen karadan
Gözlerime düşman bakar.
Umutmuş,
Sevdaymış,
Dostlukmuş;
Hah!
Gülüyorum neyleyim,
Doğan bebelere isim bunlar.

Umut?
Pandora'nın kutusunda,
Sevda?
Pavyonda,
Dost mu arıyorsun?
Bak, bakıyor yüzüne
Aynada,
Yalancı
En az senin kadar ,
Yalanlar, yalanlar, yalanlar...


Aç insanlar, aç çocuklar
Ekmeğe üşüşmüş çakallar.
Hangi tanrı, hangi yasa
İnsanı insandan üstün kılar?
Git başımdan , yüzümden kar!
Açlık yer anaları,
Ölü emzirir analar bebeleri,
Tanımadan doğruyu, güzeli
Sevdalara haraç
Büyüyorlar aç biilaç .

Umudun, sevdanın, dostluğun rengi;
Beyaz,
Yakışmıyor sana ölümün soğuğu
Sırtını dayadığın rüzgarın ölüm fısıldayan soluğu.
Kim bilir
Hangi bıçak sırtı,
Gecenin ortasında
Evsiz, yurtsuz, yarınsız
Kaç can var?
Saymak, dokunmak, doyurmak yasak!
Yaşamaktan yorgun
Darlanır bir çınar
Şiirinden asılır bir şair!!!

Anlatsam?
Yalnızlık anlatılmaz,
Ağlasam?
Gerçekler değişmez.
Külden ateş olmaz,
Anka bir masal
Ve ben masallara inanmamayı çoktan öğrendim.
Beyaz kar
Ve oynaştığı rüzgar
Geceyi yüreğime yığarken
Geç kalmış bir kedinin hüznü
Kar altında bana söver sayar.
Ben senin insanlığının...
Utanırım, kaçamam
Sessizce
Şiirinden küfürlenir bir şair!!!


Bana bir sevda gönder,
Bin şiir göndereyim berdel;
Korkusu kokusu akla zarar
Çığlığım çığlarına s/es/tetik dağlarımdan,
Kışlara gömülmüş, karadan bin beter,
Dam çökerten, tümülüs komlarımdan.
Tut, omuz ver,
Yıkılırım sessiz, nedensiz
Kopar ciğerlerimden
Hey ulan!!!
Heyelanlarım...
Kendine çöker terk edilmiş nice şehir,
Kasvete harç
İsyana yatak
Şiirinden ihbarlanır bir şair!!!

Yar bildiğim
Terine kar bedenimi
Karasında gecenin
Döküleyim s/üzgün gözlerinden...
Tek tek asılarak kirpiklerine;
İster firar say yüreğinden,
İster say azatlık köleyim,
İster gizle yüreğine,
İster dök çöle öleyim,
İs/ter kar/a-yaz adım,
İster çığlığında rüzgarın türküsü
Dilinden hece hece söküleyim...


Bitmez işkence/deyim;
Ne gece, ne kar, ne rüzgar
Anlamaz dilimden, halimden.
Sır vermez, ser alır
Çağrılardayım.
Düşüp ardına sevdanın,
Ne zaman gitsem
Kendimi unuturum ardımda,
Rastladığım her kavgada
Bulduğum ben,
Umutsuz ve yenik...

Beyaza dokunsam kirlenir ,
Karayım.
Beyaz aşk yok;
Beyazın derdi kar
Kara aç,
Beyaz tok...

Beyaz ağıt yakılmaz aşka,
Her dilde kara sevda
Girer kara toprağa .
Küfür salınır ağıt değil
Beyaz sahte/kar yaşayana.
Zaptıdır;
Suç yasa içi artık,
Doğruyu söylemek suç,
Şiirinden fişlenir bir şair!!!

/Beyaza her renk kir
En çokta kara...
Ateşin isinde kara yüzüyle beyaz dişli bir çocuk gül/üşür
Kül/üşür üz/gün...
Açlığın pençesinde siyah Afrika , ak/babalar bin çocuk üleşir
Al/ışır gün/eş .../



Alnımın terini hayata kardım;
Zorunluluksa yaşamak
Ki kitabına kadar mecburiyet,
Yaralara kağıt basar,
Sevdalara kalem döşer,
Kırıklarımı,devriklerimi, ihtimallerimi
İmge imge sıkarım alnına arsızın!
Yetmezse,
İşte o zaman
Şiirinden ölür bir şair!!!