Şair An'ı'm

Kirli pencereleri buğulandırıp
adının baş harfini kondurduğum yerdeyim
Alabildiğine çınar ağacı senfonisi
Dalların arasında enfes bir melodi
Arnavut kaldırımlı taş sokakta,
kırmızı taşlara basmama derdindeyim.

Sonbahar yapraklarıyla yaptığın tacımı taktım
Parmağımda papatyalardan bir yüzük
Batı Rüzgârı'nı duvağım yaptım
Yıldızlardan hazırlanmış şenlik kemerinden geçip
yolun sonundaki mermer abideye adım attım.
Omuzlarımda günah melekleri
Kafamın üzerinde ilham perileri
Aklını yitirmiş bir akşamüstünün şahitliğinde
Seni tekrar göreceğim gün için gök kubbeye dualar attım.

Narin bir vals eşliğinde seğiren geceyi üzerime çekip
Dalgaların beğenmeyip vurmadığı sahile sırt üstü uzandım
Dilimde çocukluğumdan kalmış bir şarkı
Adını üfledim alfabenin her harfine
Sonra denizi dinledim, gözlerim kapalı
Adımlarım ıslanırken gözlerim kuruyordu.

Merhaba, dedim gün ışığına, buruk ve masum
İpek sabahlığını giyinmiş ufka bakıp seni arandım
Tanrı'nın koltuk altından çıkar başını da, bak bana:
Özlem vaat eden her aksi, dağların sırtına yasladım.
Geri dönüş yolunu unutmuşsundur diye,
dimağımda nükseden hasreti
taş yolun kırmızı noktalarına bırakmıştım.

Omuzlarımda günah melekleri
Başucumda ilham perileri,
Yastığımda kalmış hayallerime sıkıca sarılıp
Gözlerimi senle süslenmiş düş âlemine sakladım
Papatyalardan bir yüzük, sonbahar kokan bir taç
Bacaklarıma dolanmış bahar curcunası
Gözlerim öylesine kış, öylesine ayaz
Yolun sonundaki mezarın yanına çöküp
Kuruyan gözyaşlarımı topladım toprağından

Sonra amber gibi bir rüya bulaştı gözlerime:
Kirli camları buğulayıp adının baş harfini kondurduğum yerdeydim
Önümde alabildiğine çınar ağacı senfonisi
Gülümseyen dallardan saçlarıma dolanan türküler
Kurdele gibi kıvrılmış, yeşilin her tonundan tepeler
Yetim bir ağıtı kucaklayan seyrek saçlı bir sen.
Sonra ben; sevincini toprağına gömdüğünden
susup kalmış gölgede, öylesine bir figür
hayatın sillesinden.