Şair Çığlığında

Köhne bir yer açtım senin için
Kapladı boşlukları rüzgâr sesleri
Yaktım geceleri hayalinle
Aman tanrım!
Aydınlık sesine tutunmuş.

Aksi yöne akıyor sular
Çıplak bir şiir tenindeyim şimdi
Sular yakıyor gölgesini kahpeliğin
Gözyaşlarını döküyorum çaresizliğin
Şimdi yoksun
Sanki hiç yaşamadım seni, bir şair çığlığında.

Karanlık olmadan gelir sesin
Sürer beni uzaklarına
Penceresiz bir evin damına konuyorum şimdi
Ve sana sarılıyorum
Kanatların içime değiyor
İçime gözlerin düşüyor sonra
Karanlık olmadan güzellikten yana
Sanki hiç yaşamadım seni,
İnfaz edilen bir şair çığlığında.