Şair Ölür Bin Kere

Beklerken sude yari hazana düşmüş gece
Bir ayazda ısınmak söyle ne mümkün şair
Yazarken kara kalem sevdayı hece hece
Ne yazık hiç kalmamış bir izi aşk' a dair


Yalnızlık kara baht mı şairin kaleminde?
Yanar korlar içinde sersefil olmuş her öz
Bazen mutluluk yazar mutsuzluk aleminde
Mısralara savrulur dilden çıkamayan söz


Nedeni belli değil olamaz hiç bahtiyar
Düşlerin ülkesinde kurulur her gün heyet
Teni solmuş gül misal onbeşlik mi ihtiyar?
Bülbül figandadır hep güle ederken niyet


Asumandan süzülüp inerken rahmet yere
Kalem aşk'ı yazarken diller tutuk gönül lal
Her gün ayrı ıstırap, şair ölür bin kere
Gem vurur sevdasına edemez bir kez ihlal


Hece hece konuşup serbestle kurar ağı
Şairin derdi büyük dinmez gönül sızısı
Aşk meyine yıllanır kara üzümün bağı
Zamanla kavgalıdır her gün içer bazısı


Su bile derman olmaz şairin bağrı yanık
Gökte yıldızlar bile aya olmuş tek tek eş
Ne acı bir elemdir hem masum hem de sanık
Haram gecelerine doğsun istemez güneş


Hasreti çalar nağme inler kemanın yayı
'Nasıl geçti habersiz o en güzel yıllarım'
Dökülür yaprak yaprak Eylül hazanın ayı
Ey benim nazlı yarim sensiz her gün ağlarım!


ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
07.11.2013