Şairi Öldürmek
Şiir ki
Yoldur su gibi
Aştır ekmek gibi
Nefestir
Kavgadır
Yaşamak gibi
Barıştır
Davadır yarınlara
Umut gibi
Yârdır
Yarendir anılara
Hasret gibi
Yoldur
Menzildir zamana
Yoldaş gibi
Kapıdır
Aşktır ruha
Yaşamak gibi
Hınçtır
Zırhtır emeğe
Diş budak devrimci gibi
Kara
Kurak
Ümidin solduğu taşta açan
Çiçektir o
Kim
Neden
Kırar ki kalemini
~~~
Şair ki
Surdur
Dehlizdir kaygıya
Kördür
Lâldir şatafata
Çöldür
Dikendir riyaya
Azaptır
Mezardır karanlığa
Sürgündür
Haramidir yalnızlığa
Süngüdür
Siperdir umuda
Dirençtir
Demdir hayata
Kim
Neden
Kırar ki kalemini
~~~
Şair ki
Dokuz köyün üveyi
Şair ki
Dili kekeç
Eli titrek
Cüssesi ürkek
Bundandır kavgası hayatla
Yetimdir şu dünyada
Gücü ancak yeter mısralara
Kim
Neden
Vurur ki
Yargısız infazlarda sırtından
Hem da daha onuncu köye varamadan
Mezar taşı bile konmadan başucuna
Kim çekip gider ki ardına bile bakmadan
Oysa
Ölmeden önce
Son son konuşmak
Bir de mavi bir ölüm ister şairler