Şairim Ölü

'' velev ki aşktı kavganın adı ''



işte soldu dizeler yine zemheri vurmadan
varsın da üşüsün
eğri yazılan tüm mısralara çığ düşsün

ayrılsın et tırnaktan gülüm
acısın da büyüsün

gök düşsün dilerse cenderelere
eylül'den beter olsun eylül

prangalara vurulsun yalanın dudağı
askılarda çürüsün

gözlerinde düşsün zühre
ha göğsüne
ha küf kokulu hücreye



bana sorma artık
bende seni anlatacak cümleler kuş olup salındı kafesinden
devrildi suluklar
susuz kaldım

bedeviyim
kurak denizlerin kıyısında taş atıyorum boşluğa
boşluğum benim, içimi dolduruyorum

çakıl taşıyım
kumsaldan beter tümseklerim
yükümden yorgunum artık, artık yüküm boyumu aşkın

ellerimde dünden kalan nüzuller
parmaklarım yok
kalem kayıp

defterim
dürülü,
şiirim yok şairim ölü



soldu dizeler zemheri vurdu üşüdü
varsın da üşüsün
eğri yazılan tüm mısralara çığ düşsün...