Şairin Ölüm Şiiri (gün Gelir Bu Mert'te Uğurl(u)anir)

gün gelir diktiğim fidan kurur
dökülür yaprakları toprak olur
gün gelir bu gençlikte kurur
eller tutmaz ayaklar kalkmaz olur
bu hayatın kanunudur...
gün gelir bu mert'te UĞURL(U)ANIR toprağa

üzülmesin kimse kırılmasın bana
kim kalmışki bu zalim dünyada
günü gelince herkez girer toprağa
eşim dostum kardeşim ağlama
gün gelir bu mert'te UĞURL(U)ANIR toprağa

kefenin cebi yok koyasın üç beş kuruş para
ağlama anne ardımdan esirgeme dua
şiirlerim ardımda mirasımdım beni yaşatan
sanırsın şu an azrail sesi geliyor uzaktan
olmaz deme ana
gün gelir bu mert'te UĞURL(U)ANIR TOPRAĞA