Şairin Vedası

Balonlara yüklediğim hayallerim,
Sevda yüklü bulutların duvarlarında
Yer ile yeksan oldular.


Kalbimin başkentine uçmakta,
Kendimi bensiz kılan duygular.
Limonküfü kokulu gölgeler,
Alacakaranlıklarda yol gözler.
Bu gece son kez yıldızlar kayacak,
Parmak uçlarımdan;
Şiir son kez kanayacak...
Bakın! işte, orda;
Gözlerden akıp, okyanusa düşen inciler.
Şairin vedasıdır bu dizeler...


Eteklerini sürüyecek kadın ruhum,
Savuracak yaşanmışlıklarını hepten.
Şamar olup patlayacak geleceğine,
Aynaya vuracak aksi.
Eşiğine oturacak sonra,
Mavilerden topladığı tüm hüzünleri...
Yorgunluktan ağır yaralı kalemin,
Şiire vedası olacak dizeleri...



Begonvillerin rengini kıskanır günebakanlar.
Beşinci mevsime az kala, yıkılır geri duranlar.
Korkak anılar pusar, satır aralarında kusarlar.
Şair vedasıdır artık ölü şiirler...


El sallarken hayalin
Geçtiğin sahillerden,
Vurdu karaya denizkızı
Düşleriyle...
Pullarını ayıkladı
Maviden doğan ateş...
Balıkçının ağlarında artık
Kara gecelere gebe vuslat.
Vedalarda kalemi,
Şair artık yazmayacak.



Senden kalan urbayı geçirerek sırtına,
Aldı kalemi eline,
Anılarını niyet etti terke.
Şahit olsun cümle âlem
Tükendi tükenmez kalem.
Pimi çekilmiş bomba oluyor
Kâğıda yürekten dökülenler.
Tüm imgeleri gömüyorum kalemime,
Veda ediyor şair "Akdeniz kokulu" düşlerine.

Şairin vedasıdır bu şiir...





SEVDALİNKO

03/09/2013