Şairler de Ölür

Bir gün duyulur:
Minarelerden sala sesi
Haber olur gazetelere
İlan verilir, çelenk göndermeyin
Bilmem hangi hayır kurumuna
Bağış verilsin denip kabul edilir taziyeler.
Eş, dost bekler cami kapısında
Şair yatıyor imam önünde musalla taşında.
Bir dörtlük mırıldar sevenleri
Şairin en bilinen bir şiirinden
Cenazeye gelmiştir sevenleri bekleşirler
Gözüne kara gözlük takıp eğleşirler.
İmam ses verir: Er kişi niyetine.
Neden?
?Dur hoca er değil ?Şairdir' önünde yatan
Diyemez kimse'.
Şair yalnız kalmıştır yine en önde.
Şairim ölmüş başınız sağ olsun
Okunur mu? Bilemem
Şiiri kaldı yetim geriye...
?Ölüm hak, miras helal' demiş atalarımız
Yok! Şairin mirası' şiir den ?başka
?Okunsun' der ihsan istemez
Şiiri okundukça aşka gelir şair mezarda!
Şairler de ölür ferman gelince
Şairin şiirini koysunlar kabrine
Kimse kalmayıp yanında
Herkes evine gidince...
?Oku Şairim şiirini' desin melekler
Şairler öldü. Yaşasın şiirler!
Arkasından bir Fatiha okusun
Şairime şiir sevenler...