Şairler Sokağı

Merhaba sevdiğim, yine ben,
Senin değiminle, şair ceketli çocuk,
Şairler sokağında nöbetteyim,
Senin için yeni bir şiiri bestelemek üzere,
Gerçi zor oluyor yokluğunda kelimeleri mısralara dökmek,
Sürç-ü lisan edersem affet.

İsmin bir güldestesi gibi doğardı kelimelerime,
Artık, benim gibi onlarda öksüz,
Hem, yaşattığın onca güzel günlere nasıl isyan edebilirim ki?
Aman sen bana bakma, yine duygusala bağladım işte.


Biraz kendinden bahsetsene,
Gece uyurken üstünü açmıyorsun değil mi?
Dışarı çıkarken sıkı sıkı giyiniyorsun değil mi?
Haplarını da yanından eksik etme, bilirsin hemen hastalanırdın,
Sahi, o çocukta düşünüyor mu seni benim gibi?

Tamam tamam, özür dilerim, affet,
Sormayacaktım değil mi onu sana? Unutmuşum.
Neyse, ben nöbet yerime döneyim artık,
Sen beni düşünme,
Pardon! Umurunda değildi m dimi,
Her zaman ki gibi unutmuşum işte,
Sana iyi geceler sevdiğim,
Benim yerime de tatlı rüyalar gör olur mu?

17.11.11

02:02