Sakin Rüzgarım

Geride seni sevmenin inadı kaldı
ve gecem üzgün gözlerinde başlardı
sen,kimsesizliğin koynunda sustuğun zaman
gökyüzünden yıldızlarım kayardı
alırdın bana dair ne varsa
ruhum sen kalırdı.

Sen söze başlayınca
ayrılık nedir bilmezdim
sözcüklerin hep vuslat kokardı
sarardın yüreğimi
efsunu çözülmemiş sesinle*

'Kalvaltı hazır mı' diye sorduğun an
gelmeyeceğini bilmediğim halde
elim ayağıma dolaşırdı
çat kapı geleceksin diye.

Ah sakin rüzgarım
şimdi gözlerimde heyecanını yitirmiş
bir bakış kaldı
bir de gökyüzümden kayan yıldızlar.

Adına umut dediğim günlerde kaldı huzurum
şimdi kanı pıhtılanmış ruhumla huzursuzum.