Sakin Vadiler

Serin sabah rüzgarı tüylerimi okşar, Güneş, ufukta altın bir halı serer. Yeşil vadilerde kuşların nağmeleri, Ruhuma huzur dolu bir melodi söyler.

Baharın ilk çiçekleri, nazlı nazlı açar, Kır çiçekleri, sabahın taptaze kokusunu yayar. Köy yolları, taş döşeli, sessiz ve sakin, Gölgenin altında eski bir ağaç, bize gölgeler fısıldar.

Mavi gölde yüzen beyaz ördekler, Su yüzeyinde hafif dalgalar yaratır. Güneş ışınları, suya düşer bir halı gibi, Dalgaların üzerinde parlak bir desen çizer.

Ağaçların arasında bir taş bank, Yorgun yılları hatırlatan bir tanık gibi. Yanında bir fincan çay ve eski bir kitap, Sessizliği ve huzuru kalpte saklar, yüreği dinlendirir.

Köy evleri, taş duvarlarıyla sessiz birer anı, Dışarıda rüzgarın hafif hışırtısı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alırken, Yüzümde gülümseyen bir huzur bulurum.

Gün batımında gökyüzü nar çiçeği gibi, Yıldızlar, akşamın saklı ışıklarını taşır. Ve geceye düşen yıldızlar, eski bir masal gibi, Ruhuma yatış ve huzur sunar, sabaha kadar dinlendirir.