Saklı Düş-üm
oy benim gece gözlü annem---
şair olmuşum sen yokken
sana benziyor Yusuf
senden doğdum ona gömüldüm
sevmekten boğulurken
ya/sakla beni anne
kalemi kale'm yaptım
ıssız yatağımda üşürken
sayfalara aktım
yokluğunda büyürken
hapset beni kollarına anne
sevmeyi beceremedim
aşkı sığdıramazken tenime
sesli sevdim sağırdı Yusuf
hep ona kanarken
susadım sana anne
Züleyha ölecek
Yusuf'un yüzünü ararken
kuyular karanlık
üşüyorum
ellerini yüzümde bul anne
dizlerim kanıyor
düş/erken aşk denilen illete
yarama kabuk ol
kokunu özledim anne
hayat kuruttum ayaz gecelerde
saçlarıma ör seni
adımı kaybet
yüzümü sil
affet seni benden önce
anne...
beni kanatan seni de acıtmış. çok özel olmuş,anne gibi..
sevgiler.
senin yüreğin sevgilerin en büyüğünü tatsın ağzından dilinden bal aksın
çok yaşa emi
Anne..
Her şeyden önce her şeyden öte..
Nicelerine..
şiir başlı başına bir duygu yoğunluğu
Anne sevgisinin mukaddesliğiyle ilhamlı beşeri aşkın zirvesiyle hüzünlü ve istekli
insan kalbinin aşk ve sevgi zirvesi biri annenin şefkati
diğeri yusuf ve züleyhanın masalsı ve folklorik yanından öte
hangi sırrlı sonsuzluğun vefayı sadakati sakladığı ve saklandığı yanıyla ötelerin çağrısına muhatap
hiç bir çöl duasız geçilemez zaten...
tebrikler şaire...
Hımm..Şiir kız ben bu düş'ü daha önce görmüştüm sanki:)
ve çokda yaralanmıştım tabiri caizse..
Sayfana taşıyıp sunman ne büyük jest!
Var ol sen!