Saliha

maviye saklanmıştın da
o değerine değer katan bulmuştu seni

ilkbaharsız yaz yaşadın kavruldun
kış ya gelir, ya gelmez
şimdi mevsim sonbahar
bir nefesle savrulma
iyi tutun dikenlere
varsın ellerin kanasın


kimsesizlik demir atmış içine
ne yana dönsen gurbet

ruhun kör kuyuda
bedenin çarmıhta

eli kesilir hakkını çalanların
dili kesilir yabana yar olanların
bilmez misin saliha

rahmet yağmurları yıkamıyor mu
güneş de almamış rengini
hala simsiyahsın

üzül, kork, utan
tüm insani duyguları taşıyorsun
sevgiden yetim, aşktan öksüzsün
ağla saliha

bu alemde yer gök ayna
ve sen üryansın
bir el örterken, bin el açıyor seni
ne kadar da acizsin

o yokluğunu çektiklerin serap değil biliyorsun
uzansan tutacaksın
ellerin yanacak

seni ipten alan o el var ya
hala el...