Şalvarı Sökük Kuşlar

Yitiyorum arada göğsünün patikalarında
İri kuşları çoğalıyorum çiy arasında

Ellerimde deniz enginliğinde bir yorgunluk

Ufak bir şiirdeyim kuş gibi ufak
Karınca izinden geçebiliyorum

Hangi elin beceriyor o kuytuları yenmeyi

Küçük bir gökyüzü altındayım
Kuşların yoksulluğu gölgeme değiyor

Güneşli kırlar var mı ah ölmem için

Gelinciğe hazırlanıyorsun kınalı tenhalarınla
Hangi bahçe kapısından hangi sofaya

Gülüşlerin gibi yeğni üzümün salkımı

Ezberliyor kırların derin olduğunu bir sütbeyaz

Göğe sürüyor kuşlar elinin çamurunu

Elli kollu kadınım benim yoğun kadınım
Canı sulu kadınım

Hangi elin beceriyor o kuytuları yenmeyi

Kekre bir gün aralığında konaklıyorum

Taze bir vadiye dokunuyorum genellikle
Şalvarı sökük kuşlara

Bir yıldız kucaklıyorum tozlarıyla

(Akatalpa, Ağustos 2014, Sayı 176)