Salyangozlar

bazen duygulanıyoruz böyle
beyaz köpüklü dalgalarla yıkanırken
kırlangıçların incirli yuvalarında
ikimizi düşünüyorum ama
bu martısız denizlerde bizsizliği yaşarken
ellerim ne narları kopartacak
ne de kalacak asma yapraklarında

gece
alabildiğine karanlık sarsada
sırtımdaki yüke
portakal sarısı yarım hilal
avuçlarımı nazlı nazlı koklasada
kozalaksız çam ağaçlarının yalnızlığında
amansızca ağlamak
ya da bir dinamit gibi patlamak
ikimizi dağıtmak
istesemde olmuyor
seni bir an bile düşünmeden yaşamak
...
ıslak antenleriyle siliyor salyangozlar
öylesine üzgün ki o damlalar...