Samimiyet/siz

Kalbinden geçenin yolunu mu kestiler
Tanıdık hislere rastlayamadım
Kalabalık aklında yok muydu sakin yer
Kendime bir türlü ulaşamadım

Dudağından sızmıyor ki gönlüme akan
Aşkı zindanından çıkaramadım
Kahrından ölürken yalnız değildi zaman
Mazi kabuğunu bir kıramadın

Sabrımın sınırı sanma herkese tekin
Samimiyetin dibine düşersin
Daha fazla haddini aşma sakın
Kılıfından çıkmadıkça hevesin

Geceden korkmam çünkü rengini bilirim
Zararı yoktur,şemali belirgin
Kadere inanır ama çaba isterim
Temennin kışken baharın çirkin

Korkma tebessüm edersen gücenmez sevda
Yalnızlığa karşı kadim dostundur
Israrcısın gibi vermediğin kararda
Şüphe kazanansız,bozuk oyundur