Sana

Seni sakladım
seni saklamak sanki
bütün dillerini bilmekti dünyanın
ama bundan biraz fazlası
bütün zamanlarında olmaktı
anlatılan tarihin
belki bunun aynısı.

Seni sakladım
zamana,
yalana,
olmayana inat
güzelledim yarım kalan esmer etini
sesini.

Ağladım,
acıdı kirpiklerimvarlığın
ağladım,
acıdı bildiklerim
ve bir türlü bilemediklerim
ben en çok
ben en son seni sakladım.

En çok seni sakladım
bir tel vardı yastığında saçından
bir tanımsız sevmen vardı severken
sen varken her şeyin
sihir dolu olması vardı
ne yazsam eksik
ne anlatsam fazla bir yanı vardı
sabaha karşı gelişlerinin
ezan seslerinin.

En çok seni sakladım
bir ömrün o zaman yarısı
günün birinde daha azı
ve bir gün
benim sonsuzluğumun bir
fazlası.
En çok varlığınla çoğaldım
en çok yokluğunla azaldım
yokluğun;
zor görülen bir rüyanın sonrası
gençliğimin yarıda kalması
ve eşyanın
insanın imkansızı başarıp
olduğu gibi kalması

En çok seni sakladım
gül tanesi
gül tazesi
yüzüncü adım
esrarım
bir tel vardı yalnız senden bana
bir de sarı tokan,
sakladım
onlarla
yıllarca çoğaldım
Gittin,
Öyle ağır ağır
Öyle çok azaldım