Sana Doğuyorum Her Ölmelerimde

hadi anne
Benden yeni bir kız çocuğu
Yarat kendine

oyuncak bebeğimin
gözyaşları hala sıcacık
durur sağ omzumda
bu yüzden
kanatları rutubet kokar
iyilik meleğimin
her savuruşunda

yetim de değilim ama
nedir bu yarım kalmışlık
nedir bu su dolu bardağımdaki
susamışlık

Hiçbir göz
söz işlemez bu saatlerde
Ah anne
Girebilecek bir yol bulamadım
Bir gözden içeriye...

Çoğul kimsesizlikler soludukça
Evim
Kapılarımı hep
Aylak bir yalnızlık açıyor
Elinde silik suretim
Öyle bir yalnızlık ki
Kime çarpsam şimdi
Sarılıp
Kaderimmiş derim


Şiirlerim,
Bir çilindir sofrasında
Kah bir nihavent
Kah bir hicaz
Kah bir hüzzam makamında
Ama ille de
Hüzün nakaratında
Rakının susuz kıvamında
Peşine içilen acı bir kahve
Kadar koyu bir sevdada

Ki şiirler
Acının en derinini
Nasılda bilirler.

Ah anne
Sana kalkıyorum
Her düşmelerimde

Şimdi
Bana biri dokunsa
Ağlar mıyım bilmiyorum
Ama ben
Neye dokunsam ağlar
Şu bulut mesela
Daha dokunmadan başladı
Ağlamaya.

Kaç düşünce adımı uzağım?
En yakınıma
Ve kaç yürek atımı yakınım
En uzağıma?

İçimin soğuk terminallerinde
Bavulsuz bütün yolcular
Kalkıp gitmeler
Ardından bakmalar
Bakakalmalar
İçim savrulan bir sonbahar

Ah anne
Sana geliyorum
Her gitmelerimde

Say ki hayat
Seni tanımam lazımdı
Umutlarını toplayabilmem için
Ellerimi görmem lazımdı

hayat
Seni
öyle bir içime çektim ki
nefesim yüreğimde
esirleşti.
Şimdi salıversem
Yol iz bilmezsin
Nereye gideceksin ki...


Elbette zaman
Kendi bildiğini okuyacak
Saatler
Kimi umursar ki
İnadına yüzüne yüzüne vuracak
Geçen seneleri

Hayatın en ortaları bu vakitler
Gün ışıklarını bıraksam
Cilalar mı tenimi?

Yaşım
Henüz yaşlanmamışım.

Belki de
Daha çok var ilahilere.
Belki de
Boşuna ağlamışım
Kapanıp yalnızlığın ellerine.
Öldüm sanmışım kaç kere

Ah anne
Sana doğuyorum
Her ölmelerimde