Sana Doymak Ne Zor

06 Ağustos

bir su olsan ;
okyanuslarca içmek isterdim seni..

dağ olsan;
aştıkça daha da daha da aşar,
her seferinde ilk kez görüyormuşcasına,
daha bir içimde hissederdim ...

şimdi öyle uzaksın ki..
arada enaz on kilometre,
sesimi duyuramadıgım,
ne suyuna kandıgım,
ne dagını aştıgım...
öyle biçare ki bu beden,
sana hapis olmak isteyen,
gözlerinde kendini kaybeden,
Bitanem diye diye yitip giden..
bir kadın bedeninde bir çocuğum,
bir çocuk bedeninde bir kadınım sanki!..

ve ben her damlada sen oluyor,
her metrede sana karışıyor,
her dağda sen oluyor,
her suda Can buluyorum...

ve sen ;
her zerremde kokun,
her adımımda ismin yazılı...
ve sen kalbime
deli gibi..çılgınca kazılı...
Ey can ;
söyle seninle kaç iklim kaç okyanus aşka hazırlanmalı ?
seninle kaç gece daha doymaya çalışmalı...

gökyüzü matemine bürüneli ,
oluyor şöyle bir kaç saat,
ben sende durmuşum,
ve sen can,
sen saçları boyalı , çırpınan kanat,
sana doymak ne zor!
seni aşmak ne zor!
sana kanmak ne zor!
kalmamış ki ikimizde de tâkat!

gitmeye küskün kalp,
sevmene çırpınıyor hayat,
seninle kaç geceyi güne ulaştırmak,
seninle kaç ömrü sinemize yazmak,
seninle kaç kez daha gözgöze bakmak,
ellerini tutmak!

ve sen ,
sen doyulmayan can..
sen içtikçe kanılmayan su..
sen koştukça zirvesi olmayan dağ,
sen çektikçe derine inen bir okyanus,
sen gözgözü görmeyen bir sis bulutu..
sen.. kalbi yaralı bir ürkek güvercin!
sen zalime göğüs geren cesur kartal...
ve sen can,
bir yüreğe can veren,
bir ömre ömür katan,
bir şiire beste olan...
ey can ;
duy beni..
SANA DOYMAK ,
SANA KANMAK...
SENİNLE sende KAYBOLMAK!!!..ne zor!..