Sana Geliyorum Sana Gelemiyorum
Gecemin en derin kaybolmuşluğunda
Gecemin en sağır sessizliğindeyim...
Sensizim...
Bir körün kü kadar yavaş adımlarım
Bir sağır kadar duymaksızım
Bir yetim kadar sahipsiz
Bir mahkum kadar çaresizim...
Lafa nerden başlayacağım bilmiyorum
Uzun lafın kısası sensizlik diyeceğim
Ama sensizliği de kısa cümlelere sığdıramam ki.
Uzunu da
Kısası da
Sensizim...
Ömrüm sanki labirent duvarlarından ibaret
Labirentin sonunda görünen sen oluyorsun
Bir şekilde bir çıkar yol bulup
Sana ulaşmak istiyorum
Çaresiz Çırpınıyorum
Kendimi paralıyorum
Çabalıyorum uğraşıyorum
Ama ne duvarları aşabiliyorum
Ne labirentleri yıkabiliyorum
Ne de sana varabiliyorum
Sana geliyorum
Sana gelemiyorum...
Her günüm diğer günlerimden farksız
Her gün olduğu gibi
Yine aynı kabuslar eşliğinde uyanmaktayım
Ne rüyalarım rüya ne düşlerim düş
Aynı rüyayla gerçeği karıştırmaktayım
Bildiğim uyumadan önce rabb'ime
?O'nu kaderime yaz' yalvarışlarım
Uyanınca gecenin zifiri karanlığında
Kendimi ararken karanlığın herhangi bir yerinde
Her zaman olduğu gibi sen beliriyorsun
Gecemin en karanlığına ışık olup nur dolduruyorsun
Işığına yaklaşıyorum yaklaşıyorum
Ben yaklaştıkça sen kaçıyorsun
Işığına sana dokunmaya çalışıyorum
Dokunmaya çalıştıkça yakamoz oluyorsun
Hem gelir gibi yapıp sonra kaçıyorsun
Hem görünür olup sonra kayboluyorsun
Bir senle yanıp bir senle sönüyorum...
Gölgemi bile görmekte güçlük çekiyorum
Gölgem bile benden o kadar uzak uzak ki
Benden o kadar yılmış ki
En yakınım olan gölgem bile
O kadar uzak ki!
En sevdiklerimin en yakın olmasını nasıl beklerim!
Ben hayatta neyi çok istediysem olmamışken
En çok en çok seni istemişken
Senin olmanı nasıl beklerim!
Artık kendimi aramayı bırakıp
Sana varmaya çalışıyorum
Sana geliyorum
Sana gelemiyorum...
Çoğu zaman ismini sayıklarken
Sensizliğe içim geçiyor
İçimden yani beynimden sen geçiyor
Alyuvarlarımdan en ücra genlerimden
Sen geçiyor!
Sen benden o kadar kolay geçiyorsun
Geçmesine de
Bu yürek senden kolay kolay geçemiyor!
Adresini bile bilmediğim halde
Yollarım her seferinde sana çıkıyor
Bu akşamda her akşam olduğu gibi
Yine saat sensizliği geçiyor
Yine tüm kainat senin olmayışını yüzüme vuruyor
Masamdaki resmin odamdaki kokun
Benden bir bir hesap soruyor
Baksana hatıralar bile düşman olmuşlar bana
Sırası gelen tek tek intikam alıyor...
Bilmiyorum neden yargılanan hep ben oluyorum
Oysa çekip giden verilen sözleri tutmayan
Sendin yar sen...
Bir ihtimal döner diyorum
Sana geliyorum
Sana gelemiyorum...
Alışığım olmayışlara oysa
Ama bir senin olmayışına alışamadım...
Alıştıramadım kendimi sensizliğe
Sensizlikle geçen her sınavımda sınıfta kaldım
Sensiz geçen her günde ise boşluklara yol aldım...
Oysa yar
Yalnızca en yakınım bir sen ol istedim
Başkalarından hep uzak durdum sakındım
İlk defa sana gönül evimin kapılarını açtım
Yalnızca sana yaklaştım sana varmaya çalıştım
Dedim ya her gün aynı düşümdeyim
Zaten sensizlikten ne zaman uyanabildim ki...
Bazen gül yüzlü hayalin bütün acılarımı dindiriyor
Gerçekte olmadın hayallerde de olmayacak değilsin ya
Artık kendimi avutmayı da öğrendim
Gelmeyeceğini bile bile yollarına umutlar ekiyor
Mutluluk hasatını sen varmışsın gibi topluyorum
Bile bile kendimi kandırıyor
Göz göre göre mutluluk rolüne bürünüyorum
Ben hayatımın başrolünü sana ayırmışken
Senin hayatında figüran bile olamadım ya
Bir zerre kadar öneme sahip olamadım ya
Ona yanıyor ona kahrediyorum...
Beni terk edişinin acısını
Yürek elbet zamanla kabullenir
Ama yar!
Bir başkasının olur düşüncesi
Beynimin içinde bir verem bir kanser gibi
Her gün her saniye her an beni çürütür
Benim olmazsın olmazsın da
En azından ben öleyim sen öyle ol başkasının
Bu yürek başka türlü kabullenemez
Başka türlü toprağa düşen bu beden huzura ermez...
Ey yar
Ben sana her türlü zorluğa karşı
Ben sana her türlü engellere karşı
Canımı dişime takar gelirdim
Bir gel deyişin adına ömrümü sererdim
Ben her defasında sana geldim karagözlüm
Sen her seferinde gelme dedin
Ben geldim...
Sen gittin...
