Sana Gidiyorum

Şimdilerde, ağır işçilik var yüreğimde...
Darbelere ne kadar, alışkın da olsa..
Her seferinde bir iz bırakıyor, kapanmayan..!
Ve her seferinde, daha da derinleşiyor yaram..!

Artık bıkkın bir işçi edasıyla, onarmaya çalışıyor zihnim..
Dipsiz kuyulara savurduğum, benliğimin kırıklarını..
O kırıklar ki, her seferinde yanlış kaynatılmışlar meğer..!
Belki de bulunamayıp rafa kaldırılmış bazıları, bir zaman sonra..

Her şeyini kaybetmiş, tükenmiş haldeyim ve ben..
Sanki hüzünle dost, hatta kardeş gibiyim..
Kendime sorupta, cevabını bulamadığım soruları araştırıyor..
Ve kapatmaya çalıştığım yaraları örseliyorum, boş zamanlarımda..

Kimsesiz olmak çok zormuş meğer..
Ve zormuş gidenin arkasından, gelmeyeceğini bile bile el sallamak..
Yeni yeni hak veriyorum öksüz ve de yetimlere..
Ayrıca artık anlıyorum;
Her yağışında yağmurun,
Ya gelirse diye camdan hüzünle bakıp bekleyişlerini...

Uyuyamıyorum yani, senin anlayacağın..
Bir türlü uyuyamıyorum..
Gözyaşları süzülüyor, uykumun içine içine..
Ve sevdiğin cümleleri kuruyorum, zihnimde bir bir..
Ama ağlamıyorum artık merak etme..
Gülüyorum aksine; kelime anlamını bilmeden gülmenin..
Sevmezsin gözyaşlarını biliyorum...

Ve şimdi ben de gidiyorum, senin gibi..!
Nereye götüreceğini bilmeden yolların...
Belki de gittiğin yerlere gelebilmenin umuduyla gidiyorum..
Yani galiba ben, sana gidiyorum..!