Sana Kalıyorum / Kendimden Vazgeçerek

''An geliyor, gidiyorum senden / Ama en çok da kendimden...''





Ne zamanını doldurabiliyorum, ne de yüreğini. Hep, bir başka hayatın gölgesine düşüyor; yüzünün bana saklı tarafı. Birileri duysa; başını önüne eğecek, yüreğin geliyor aklıma. Suskunluğun, sessizliğin ve belki de / Hiç yaşanmamışlık...





Aynada kendime bakıyorum

Kendimin dışında her şeye bakıyorum...

Seni arıyorum orada

Yüreğimin çatlama sesini duyuyorum / Ayna paramparça...

Gitsem diyorum senden

Sessizce...



Gitsem

Paramparça etsem gelişlerini

Ayak izlerini öldürsem

Gitsem / Seni en çok severken...





Sahi, yapabilir miyim

Yok sayabilir miyim bana gelişlerini

Hiç olmamış kabul edebilir mi yüreğim / Hiç yaşanmamış...





Vazgeçebilir miyim...



Pişmanlıklarımın da, hatalarımın da

Aynı anda: Yalanlarımın da, doğrularımın da

Üstelik;

Beni inciten, kıran ve hırpalayan

Zamanın da, yaşanmışlığın da

Tam ortasında, alev alev yanıyor olsam da

Gidemiyorum...

Bir ömürlük olsun yara, kanıyorsa kanasın yüreğim...

Kalıyorum / Vazgeçemiyorum...